Πιο καλή η μοναξιά από εμένα που με χάνω...
Κάποιες φορές νιώθω πολύ κουρασμένη. Γυρνάω σπίτι και νιώθω άδεια. Άδεια από ενέργεια που ξόδεψα απο εδώ και εκεί. Εμμέσως να απολογούμαι για το ποια είμαι και τί εννοώ. Σε ανθρώπους που με γνωρίζουν και πάλι ξανασυστήνομαι από την αρχή. Όσο μεγαλώνουμε μικραίνουν οι εξηγήσεις. Όποιος θέλει, καταλαβαίνει. Πολλές φορές με κουράζουν οι άνθρωποι.. με κουράζουν οι ανθρώπινες σχέσεις που με τόσο κόπο τις έχω χτίσει και θέλω απλά να τις γκρέμισω σε μια στιγμή. Να μείνω μόνη, απλά να υπάρχω δίχως καμία απαίτηση η προσδοκία από κανέναν. Ποτέ δεν μπορούσα να συνυπαρξω για μέρες με κανέναν άνθρωπο. Μου προκαλούσε εκνευρισμό αυτή η συνύπαρξη. Ποτέ δεν κατανόησα μέσα μου τον λόγο, τον οποίο ακόμα ψάχνω και ακόμα και αυτό με εξοντώνει ψυχικά. Ίσως γιατί προσπαθώ να προσαρμοστώ στα κοινωνικά πρότυπα και να επιβάλλω στον εαυτό μου την πεποίθηση ότι είμαι περίεργη που δεν προσαρμοζομαι σε αυτά. Τελικά ίσως η μοναχικοτητα μου ταιριάζει και την επιζητώ συνεχώς, αν και δεν αποδέχομαι αυτή τη ...